“A obesidade debe previrse ao longo da vida, mesmo en individuos de máis de 80 anos de idade”

• Sánchez Lastra, investigador do Grupo “WellMove” da Universidade de Vigo e o IIS Galicia Sur advirte do perigo da obesidade a calquera idade nun artigo publicado no International Journal of Obesity

• O co-autor do estudo está a desenvolver o seu labor de investigación temporalmente na prestixiosa Escola Norueguesa de Ciencias do Deporte cun contrato Margarita Salas para a formación de doutores no estranxeiro

Vigo, 10 de mayo de 2023.-  “A obesidade debe previrse ao longo da vida, mesmo en individuos de máis de 80 anos de idade”. Esta é unha das principais conclusións do traballo publicado o prestixioso International Journal of Obesity realizado por Miguel Adriano Sánchez Lastra, doutor en Ciencias da Actividade Física pola Universidade de Vigo, investigador da citada universidade e do Grupo Benestar e Movemento ‘WellMove’, do Instituto de Investigación Sanitaria Galicia Sur.

Sánchez Lastra, que na actualidade atópase completando a súa investigación postdoutoral na Escola Norueguesa de Ciencias do Deporte (Oslo), publicou as primeiras conclusións do seu traballo nun artigo para a citada publicación internacional baixo o título: Composición corporal e mortalidade desde a idade madura ata a vellez: un estudo prospectivo sobre unha cohorte do Biobanco do Reino Unido elaborado en colaboración con outros investigadores e investigadoras da propia Escola e procedentes doutras universidades estranxeiras, como a de Sidney (Australia), a do Sur de Dinamarca ou a de Aarhus (tamén de Dinamarca).

Nivel de graxa, idade e risco de morte

Nos últimos anos, determinados estudos que relacionan a obesidade coas causas de morte viñeron falando do posible beneficio de certa cantidade de graxa corporal a determinadas idades avanzadas, xa que, aínda podendo ser considerada como obesidade, podería funcionar como unha reserva metabólica que contribuíse a aumentar a defensa inmunolóxica e a dotar dunha maior resistencia a el ou á persoa anciá. Outros estudos, con todo, indicaron que estes resultados poderían deberse a problemas metodolóxicos e estatísticos, e non un efecto de protección real.

Por iso, este estudo parte do anhelo por explicar unha asociación que non se comprende por completo hoxe en día, que é confirmar se a asociación entre a adiposidade e o risco de morte cambia coa idade e, desta forma, establecer cal sería o nivel óptimo de adiposidade para reducir a mortalidade en idades máis avanzadas para, finalmente, determinar os riscos de mortalidade específicos por idade asociados con diferentes medidas de adiposidade. Para iso, empregaron un novo método que permite analizar a asociación entre a composición corporal e a mortalidade directamente como unha función da idade Para eso, emplearon un nuevo método que permite analizar la asociación entre la composición corporal y la mortalidad directamente como una función de la edad.

Con todo, tal e como se reflicte no artigo publicado no International Journal of Obesity por este grupo de investigadores, os resultados obtidos contradin estudos previos que informaron dun efecto protector do sobrepeso e unha atenuación do risco de mortalidade asociado á obesidade en persoas maiores. Atoparon resultados similares, tanto ao usar o índice de masa corporal como avaliacións de graxa corporal.

Aun así, tal y como se refleja en el artículo publicado en el International Journal of Obesity por este grupo de investigadores, los resultados obtenidos contradicen estudios previos que informaron de un efecto protector del sobrepeso y una atenuación del riesgo de mortalidad asociado a la obesidad en personas mayores. Encontraron resultados similares, tanto al usar el índice de masa corporal como evaluaciones de grasa corporal.

A pesar diso -continúa este estudo no que participou o investigador da Universidade de Vigo e do IIS Galicia Sur-, “observamos asociacións atenuadas cunha maior idade en individuos coa obesidade máis alta, especialmente cando se usou como indicador de adiposidade a masa graxa avaliada mediante bioimpedancia, en liña con estudos previos que utilizaron estas medicións. Con todo, as taxas de mortalidade seguiron sendo máis altas que nos participantes da mesma idade con niveis baixos de masa graxa”

Desta forma, segundo cítase neste artigo, “Os nosos resultados, por tanto, cuestionan a idea de que os niveis moderados de masa graxa poderían ser protectores, o que se baseou na hipótese de que unha maior graxa corporal podería proporcionar maiores reservas metabólicas para atenuar a fraxilidade e as enfermidades en poboacións maiores.”

 

Unha explicación

No resumo final deste artigo, cítase o que para as súas autoras e autores podería dar explicación á tese que fala do beneficio de certa graxa en idades avanzadas. Para o equipo investigador: “Aqueles que chegan á vellez son un subgrupo seleccionado e posiblemente máis san que os que faleceron previamente. O proceso de envellecemento en si aumenta o risco de cancro, enfermidades cardiovasculares e fraxilidade, o que fai que a composición corporal sexa un factor de risco relativamente menos importante para a supervivencia a curto prazo cando se chegou a idades avanzadas.” Dito doutra maneira, os sobreviventes obesos non chegaron a esa idade grazas á cantidade de graxa, se non a que non padeceron outra serie de patoloxías que lles provocase a morte.

De feito, tal e como se reflicte no estudo: “Unha maior masa magra non mostrou efectos protectores, por exemplo, en idades máis avanzadas. Ademais, o grupo coa masa magra máis alta mostrou un risco de mortalidade entre un 20% e un 30% maior na pinza de idade que vai de 55 a 75 anos”.
Con todo iso, as conclusións que se extraen deste traballo segundo o equipo investigador son que: “O sobrepeso non parece ter efectos protectores adicionais para reducir a mortalidade fronte a ter un peso normal. A obesidade debe previrse a calquera idade. Observáronse asociacións atenuadas coa idade avanzada só entre os individuos con maior obesidade, pero o risco seguiu sendo maior en comparación cos participantes de peso normal. Unha maior masa magra non reduciu o risco de mortalidade a ningunha idade”.

370.000 participantes

A cohorte analizada estivo composta por 369.752 participantes do Biobanco do Reino Unido. Estes clasificáronse en función de cinco métricas diferentes de adiposidade e composición corporal. Segundo explícase no artigo: “Exploramos as asociacións que varían segundo a idade entre os índices de composición corporal e a mortalidade por todas as causas entre os 45 e os 85 anos de idade no seguimento utilizando razóns de risco (HR) de modelos de supervivencia paramétricos flexibles con axuste multivariable e a idade como escala de tempo”. Seguiuse aos participantes desde o inicio (2006-2010) ata o 31 de marzo de 2020.

VER NOTICIA